Anlatılamayan

Bir şey var anlatmak istediğim,
Ama anlatamıyorum.
Güneşle birlikte doğar ya tabiat,
Bir şey doldurur ya içini insanın,
Göğsün kabarır ya birden,
Anlatamıyorum…
Hani “ben” der insan. Bilir var olduğunu.
Farkına varır yaşamanın.
Anlatamıyorum…
Burada ama değil.
Bir şey var karınca kadar küçük.
Bir şey var kâinat kadar büyük.
Bir şey var ama anlatamıyorum…
İnsanı insan yapan; birbirine bağlayan
Duyulmadan hissedilen bir şey var.
Bir şey var, anlatamıyorum…
Onsuz olunca insan kuru çöle dönüyor.
Onu bulunca birden okyanusa benziyor.
Bir şey var insanın içinde olan.
Anlatamıyorum…
Ses gibi duyulmayan.
Göz ile görülmeyen.
Dil ile tadılmayan,
Koklanamayan bir şey var.
Anlatamıyorum…
Olması gereken her yerde olan.
Havada, toprakta, suda bulunan
Tüm kâinatı kaplayan bir şey var
Anlatamıyorum…
Ana kuş beslerken yavrusunu,
Anne emzirirken çocuğunu,
Bir şey verir ya kendinden bilmeden,
Anlatamıyorum…
Şimşek çakar ya beyninde, görünce birisini.
Hani kalbin fırlar yerinden
Feda bile edersin onun için kendini.
Anlatamıyorum.
Bir şey paylaşınca bu sana haz verir ya,
Hani tek kelimedir ama yetersiz kalan
Onu anlatmak için.
Bir şey var ama anlatamıyorum…
Anla işte.
Sende de var bende de,
Sen bende, ben sende olabiliyorsak eğer.
Uzakken bile yakınsa insanlar birbirine.
Bir şey var anlatmak istediğim.
Bir şey var ama
ANLATAMIYORUM…