Her Şey ve İnsan

Bir garip engin deniz, sonsuzluktan sonsuzluğa
Ve bir ceviz kabuğu, titreyen
Kendini hakim sanan zamana
Güçsüzlükle eriyen.
***
Bir garip engin deniz hiçlikten çokluğa
İçinde bir zerre ne olduğunu bilmeyen.
Düşünmekten acizken düşündüğünü sanıp,
Bir rastlantıymışçasına yaşayıp giden
***
Ve her şey her şeyi kaplayan ve insan
Sonsuzlukta bir ceviz kabuğu, çoklukta bir zerre
Oransızca gelişen bu zıtlıkta insan
Ne olduğunu hiç düşündü mü bir kere.