Kadıköy'de Akşam Oluyor

Ufukta güneş nazlı nazlı batarken,
Bir vapur yanaşıyor iskeleye, süzülürcesine.
Sessiz, sanki incitmekten korkar gibi denizi.
Güneşi uğurluyor kendince.
Haydarpaşa’ yı bir kasvet sarıyor.
Kadıköy’ de güneş batıyor.
Deniz suskun, deniz sakin, deniz üzgün.
İçin için ağlıyor bu ayrılığa.
Sabaha kavuşmanın ümidiyle,
Deniz de uğurluyor güneşi kendince.
Martılar da terk etti denizi,
İnsanlar evlerine çekildi.
Karanlık yavaş yavaş hissettiriyor kendini.
Gün ışığı, nöbeti yakamozlara bırakıyor.
Yavaş yavaş gecenin sessiz çığlığı kaplıyor etrafı.
Titriyor yakamozlar ürkek ürkek.
Vapur iskelede kalıyor, sevgilinin koynundaymış gibi.
Sığınıyor iskeleye gecenin karanlığından.
Ben güneşsiz gün,
Ben ışıksız yakamoz,
Ben martısız deniz,
Ben iskelesiz vapur,
Ben evsiz insan,
Sen olmazsan.