Martı......

Ufukta bir martı, sakin, sessizce
Tek başın özgür ama yalnız uçuyor.
Ne bir anlayan vardı onu nede hisseden.
Gidiyor ve kayboluyor.
Kaçmıştı ardında acısı yanıkların
Sıkılmıştı çevresindeki kirli düşüncelerden.
Sevgi verdi her şeye, karşılık beklemeden.
Mükâfatı anlaşılmamak oldu, hepsinden
Yine yalnız başına uçuyordu ufukta.
Anlaşılmaz değildi ama anlaşılamadı.
Tek başınalığın sessizliği içinde
Bir kez olsun dönüp de arkasına bakmadı.
Hüzünlüydü gözünde billurdan damlalarla
Okyanusu doldurdu hıçkırık nameleri.
Yine de uçuyordu tek başına bir martı
Yorulmuştu artık o incecik tüyleri.
Uçuyor, ufukta tek başına bir martı
Uçuyor, özgürce enginliğin üstünde.
Uçuyor, bir benzerini bulmanın ümidi ile
Uçuyor ve kayboluyor.
Suskun, üzgün bir martı,
Uçuyor.
Uzaklaşıyor.
Kayboluyor.
AMA UÇUYOR……