Geceler...

Yine karanlık çöküyor etrafa
Örtercesine pislikleri bir çarşaf misali,
Sanki korurcasına gözlerden uzak
Görülmesini önleyerek yaşatmak ister gibi
***
Yine gece oluyor; her taraf karanlık.
Ama görmüyor kimse onları
Çünkü saklıyor gece koynunda
Himayesindeki bu yavruları
***
Bu yavrular herkes de olan mini mini duygular.
Kompleksler, önyargılar, saplantılar, tabular.
Mezar bile gündüz kalır gecenin yanında
İnsanlar niçin bunlardan kaçarlar.
***
Nedense insanlar göz ardı ediyorlar
Kendilerini oluşturan; gerçek olan her şeyi.
Gündüz dururken geceye koşuyorlar.
Gömülüyorlar toprağa köstebek misali
***
Dehlizle kazıyorlar kendileri gibi,
Karanlık ve pislikle dolu her yana
Sonra inanıyorlar kendi yarattıkları,
Yalanların doğruluğuna.