Tasavvuf Nedir

Tasavvuf, Taif’ te taşlanırken başını, alnını yarıp kanatan taşı yerden alıp “Yâ Aşk” diye öpüp güle dönüştürerek, sana taş atana gül uzatmaktır. Tasavvufta kadınlarla erkekler ya da farklı ırklar veya milliyetler arasında katiyen hiçbir manevi ayrım yapılmaz. Tasavvuf, Allah’a güvenmektir. Seni her şey terk eder, hatta seni en başta sen terk edersin. Seni terk etmeyen Yüce Aşk’tır. Allah ile kul arasında hiçbir perde yoktur ancak kul ile Allah arasında yetmiş bin perde vardır. Nefis perde örücüdür, tasavvuf bu perdeleri kaldırandır. Tasavvuf, dünyayı terk et demez. Aksine elin dünya ile yüreğin Allah ile meşgul olsun ister. Tasavvuf, bulunduğumuz yerden bizi alarak, fenafillah makamına götüren yoldur, yoldaki çamura batmadan, nura ulaşmak yüreği aşk ile doldurmakla mümkündür. İçimizdeki hâzineleri tasavvuf aynasında görürüz.

Tasavvuf kelimesindeki her bir harf ilahi aşk yolunun bir durağıdır.

Tasavvuf, Tevbe, Safâ, Velâyet, Fenâdır.

Tevbe kapısını Hz. Âdem araladı,

Safâ çölünü Hz. Hacer adımladı,

Velâyet Hırkası’ nı Hz. Ali taşıdı ve

Fenâ’nın tadını Miraç’ta Hz. Muhammed Efendimiz yaşadı.

Tasavvuf sekiz temel üzerine kurulmuştur.

Birincisi; cömertliktir. Bu İbrahim (a.s)’ın sıfatıdır.
İkincisi; rıza’ dır ki, bu İshak (a.s)’ın sıfatıdır.
Üçüncüsü; sabır’ dır ve Eyyüb (a.s)’ın sıfatıdır.
Dördüncüsü; işarettir ki (Allah’ın her hadisedeki rolünü bilmek), Zekeriyya (a.s)’ın sıfatıdır.
Beşincisi; kurbettir ki (yakınlık), Yahya (a.s)’ın sıfatıdır.
Altıncısı; tasavvuftur ki (mana yolculuğu), Musa (a.s)’ın sıfatıdır.
Yedincisi; fakirliktir (kulluğu bilmek) ki İsa (a.s)’ın sıfatıdır.
Sekizincisi; aşktır ki, bu da Efendimiz Hz. Muhammed (s.a.v)’in sıfatıdır.
Tasavvuf Cenab-ı Hakk’ın bir kulunu nefsinden öldürüp kendisiyle diri kılmasıdır. Tasavvuf dedikodu ve lafla olmaz, maddî alışkanlıklara ve aşırı isteklere açlık ve sevilen şeylerin terk edilmesi ile olur.

Hz. Mevlana