Gecenin Nuru

Gecenin nuru, gündüzün karanlığından daha evladır. Çünkü gece insanoğlunun kendisi ile baş başa kaldığı yegâne saatlerdir. Bu saatleri tefekkürle geçirmek nura ulaşmaktır, aksi takdirde cesetten ne farkımız kalır.

Gecenin belli bir zaman diliminde sevgili ile sohbet ne güzeldir.

Onun için uyku denen ölümden dirilip aşka koşmak ve o ibadet dolu mutlu dakikaları sevgiliyle yaşamak ne güzeldir.

O sevgili için ölümü öldürmek ne güzeldir.

Zaman denen sermayeyi sevgilinin ayakları dibine sermek ne saadettir.

Benlik denen kadehini sevgiliye sunmak ne güzeldir.

Ateş içinde kor olmak ne güzeldir.

Âşık iken maşuk olmak ne güzeldir.

Ey insanlar; bir an olsun bunları düşünün ve akşam yatıp sabah kalkan cesetler olmayın. Zaten zamanı gelince ceset olmayacak mıyız? Hiç değilse şu dünya hayatını bir az daha az sevelim.

Gündüzün keşmekeş karanlığından kurtulup gecenin nuruna koşalım.

Bir deneyin, zamandan ve kendinizden fedakârlık etmenin zevkine varın.

Bizi kendisine halife kılan O yüce sevgiliye feda etmeye değmez mi?

Unutmayalım ki hayvanlarda yaşar ve ölür. Onlardan farkımız inancımızdır.

İnancımızla yaşayalım, yaşadıklarımıza inanmayalım.